٢-شروع داستان نیروانا
پنجشنبه, ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۱:۰۱ ق.ظ
دقیقا نمی دونم شروع این داستان از چه زمانی بود!!!"موقع تولدم"یا قبلش یا از زمانی که آروز کردم که درکی نسبت به"نیروانا" پیدا کنم یا از وقتی که در بچگی شروع به شعر نوشتن کردم. یادمه وقتی بچه بودم شعر می گفتم،شعرهایی که برخی غمگین بود و برخی آنقدر با حال و روز اون موقع هام متفاوت،که خودم هم نمی تونستم درکشون کنم.یادمه مامانم یک بار که داشت شعرام رو می خوند،از من پرسید که چرا انقدر غمگین می نویسم و من رو به فکر فرو برد،راستی چرا؟؟!!!در حالی که اصلا غمگین نبودم موقع نوشتن اون شعرها.من شعر هام رو بی هیچ زمینه قبلی فکری یا احساسی می نوشتم. یکی از این شعرها که ٧ سال بعدش فهمیدم که برای چی نوشتمش این هست: گفتا:تو که شبگردی،پس چرا امشب نمی گردی/گفتم:امشب ندیدم در آسمان ماه را/آن یاد آور خورشید در شب های تنهایی/گفتا:مگر فانوس به دست نیستی/توانی ره خود با نور فانوس بینی!!!/گفتم:ز آتش نباشد در فانوسم نوری/ز مهتاب،سوسو کند در فانوسم روشنی/گفتا:خوشا به عاشقی و دل پاکت/از چه هست در تو این!!!!/گفتم:عاشق خورشید شو ای رفیق/تا بهره بری ز این روشنی
آره این شعر بود که مهم ترین اتفاق زندگیم رو بیان کرد،چند سال قبل از اینکه وجود خارجی پیدا کنه.البته اگر از وابستگی "تقصیمات زمان و مکان"به دور باشیم.اون اتفاق اون موقع هم رخ داده ولی از درک من به دور بوده. ٧سال بعد از نوشتن این شعر،من درک کردم که "خورشید"همان نیروانا بوده یا به اعتقاد گذشته ام "نزدیک ترین حالت به خدا"و ماه یک "آدم مقدس"به دیدگاه گذشته ام و با دیدگاه امروزم،ماه:پر انرژی ترین نیروی وصل کننده حیات ،همون که در من جذبه زیادی به سمت خورشید ایجاد کرد. مهتاب چی بود؟!این نوری که تاریکی جهان من رو روشن کرد.مهتاب از جنس خاک بود،جنسی که بیشتر درگیرش بودم و هستم.مهتاب جگر گوشه "نیروانایی"من بود و حسی که من بهش دارم بیشتر و پاک تر از حس مادر به فرزنده، چرا که مهتاب نه هم خونم هست و نه هم روحم بلکه هم"نیروانایی"من هست ونیروانا سازننده خون و روح هاست..
