ناشناس آشنا

تا چشم برافروختم در این عالم

از یک پدر و یک مادر

کم کم"من"را یافتم

تا چشم بستم و خاک گشتم

از هزاران پدر و مادر

کم کم"من" را باختم

در این مهلت کوتاه 

و این سیر کوتاهتر 

روح من،معنا داشت چو جسم من

بعد از آن

و رفتن أبدی ام 

روحم من،بی معنا شد چو جسم من

در شروعم

هزاران اصل بود و هزاران تر،نصب

بعد پایانم

ولی شدم بی کس!!

در تمام این بازی

هر چه در من بود و نبود

"حکم طبیعت"بود

به جز

آن ناشناس، آشنا

که در فال من 

آسان نبود!

ابداعی نو

پرسید:یک روز ممکن میشه،أنسان هایی درست مثل خودمون رو بسازیم تو آزمایشگاه ها(حتی بدون اینکه از تخمک و اسپرم استفاده کنیم)؟!!

دستم رو بلند کردم و گفتم:میشه..

یکی دیگه آروم زیر لب گفت:پس روح و روان؟!!!!

گفت:روح و روانی که ما می گیم خیلی هاش تو جسممونه(عصب و......)

و بعد گفت:بله که میشه،اما اون زمان قطعا ما هم کامل تر از الانمونیم(البته به نظرم منظورش این بوده که علم ما بیشتره نه اینکه کمالاتمون بالاتره  واینجوری گفت تا کسی زیاد از حرفش ناراحت نشه....)

تا حالا خیلی به این موضوع که پیش کشید،فکر نکرده بودم،اما اون لحظه دیدم من هم موافق هستم و تعصبی به خلقت انسان ندارم.

حتی بعدش فکر کردم ،ما شاید بتونیم انسان های با کمال تری رو هم تو آزمایشگاهامون ایجاد کنیم.

وقتی بتونیم خیلی از نقایص ژنتیکی رو از این روند حذف کنیم(گاهی ژنتیک  و ساختار مغز رفتار و بینش انسان ها رو تایین می کنه!)

و انسان آزمایشگاهی رو اگر از نظر ارتباط محیطی(عاطفی وآموزش..) در بهترین شرایط قرار بدیم چه بسا بتونیم انسان هایی با کمالات بیشتری رو هم خلق کنیم.

سکوت

در تمام هیاهوی زندگی ام

سکوت فریاد می زند

سکوت

نه دلیل  ندانستنم هست

و نه نشانه ای برایم 

از ناشناخته ها!

سکوت

شاید تصویری از 

پایان خوش خیالی هاست

پشت تمام تلاطم بودنم

سکوت زندگی می کند

سکوت 

جسمم را روح می خواند

و روح را جسمم!!

و در نهایت به تمامش 

یک روز پایان می دهد

سکوت

غم نیست!

شادی نیست!

سکوت

معنا

و بی معنایی، نیست!

سکوت

همان سخنیست  

که ازش آموختم 

"سرنوشت هر چیز و هر کس

همانند گلیست 

که در بهار رویید

و جایی در پاییز پایان یافت"

پایانی به تمام معنا!

هر کس

هر کس ز زندگی بومی ساخت

و بر آن نقشی کشید

و رنگی زد!

هر کس هر چه در توانش بود را

به زندگی هدیه داد!

هر کس در آمدنش باوری داشت

و قبل رفتنش،باوری دیگر ساخت!

هر کس زمانی دانست

 که زندگی

جای توقف نیست و باید رفت!

هر کس در عمق وجودش عشق را 

به گونه ای یافت

گونه ای در یک لحظه ...

که هرگز مثل آن"نمونه ای"نیافت!