عشق اصیل

حالا که از دردهام نوشتم دوست دارم از حسرت هام هم بنویسم.

ای کاش به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتم،اون وقت قلبم آروم می شد به امید اینکه بعد از مرگم،کنارت خواهم بود.

ای کاش به تناسخ اعتقاد داشتم،اونوقت امیدی بود که زندگی دیگری رو  با تو تجربه خواهم کرد چون حتما دلیل تولد بعدیم،کنار تو بودن بود.

می دونی حتی اگر دنیای موازی دیگه ای هم باشه که قوانین فیزیکیش دقیقا شبیه دنیای ما باشه،چون دقیقا آینه  این دنیا ما نیست پس خیال من هم راحت نیست که دارم اونجا کنارت و یا به عنوان بخشی از تو‌ زندگی می کنم

(تولد من و تو حاصل تصادف بود و دلیلی وجود نداره که تصادفا ما اونجا هم متولد شده باشیم و یا زندگی کنیم.)

 می بینی! حسرت هایی برای تمام زندگیم قراره باقی بمونه که یک دنیاست......

اما با همه این حسرت ها چون باور دارم که این دنیا،ابعادی بیشتر از بعدهای قابل درک برای ما داره و من هم در اون ابعاد عاشقت شدم پس این عشق همیشه در زندگی جریان داره و می تونه حتی روی زندگی مادی من(بعدهای قابل درک) اثر بگذاره.