عشق اصیل

یک روز داشتم از پله های یک جایی پایین می اومدم،مردی داشت نگام می کرد،نگاهش به چشمام افتاد وقتی من از کنارش عبور کردم،لبخند زدم(آخه شب قبلش خواب دیدم که یک بچه کفش های بچگانه ای به دستم داد  و اون مرد در همان لحظه  ایستاد رو به روم و به چشمام ذل زد.تشابه خواب شب قبلم به اون لحظه برام بامزه بود).یک چیزی بعد از اون خواب عوض شد،یک چیزی در خودم.دیگه وقتی از کنارش عبور می کردم با اینکه هیچ چیز در ذهنم نبود اما تنم به لرزه می افتاد،دیگه زیاد خوابش رو می دیدم از آن زمان به بعد وقتی می دیدمش با اینکه باهاش حرف نمی زدم اما به زیر شانه راستش خیره می شدم و حس خوبی داشتم و فقط می فهمیدم در اون "یک چیززیبایی"است.من بیشتر ازش فاصله گرفتم برای اینکه مطمئن بودم نمی تونم،لرزش دستام را ازش پنهان کنم.تا بلاخره یک روزی دیدارهای ما در بیداری به پایان رسید،آخرین بار دلم خواست زیاد نگاش کنم(می دونستم قرار هست سالها نبینمش،ولی اون زود رفت و منم رفتم).نمی دونم همون اون روز بود یا چند روز بعد،یک شب بود داشتم بهش فکر می کردم و با خودم گفتم:ولش کن اصلا خیلی هم مهم نیست.در این حال و هوا بودم که خوابم برد...در حالتی بین خواب و بیداری،تبدیل به چیز دیگری شدم(هیچ چیز نبودم به جز یک آگاهی وسیع،بی حد و مرز....