عشق اصیل

عشق؟!!کلمه ای که بر هر دلی می نشیند،تعرفی نمی خواهد چون  همه خوب می شناسنش.عشق اشتباه نیست.عشق اوج حیات!روح!هستی!نهایت یگانگی ذات اصیل و تمام هستی تا سطح ماده است.عشق،مهم ترین درس زندگی هر انسانی هست که وابسته به استعداد درونی،متفاوت جذب می شود.ما نباید روش آمدنش رو تایین کنیم باید بزاریم که اون روش مناسب رو برای ما انتخاب کنه!برای همین هست که آدمها گاهی جذب چیزی یا کسی می شوند ولی بعدا می فهمند که اشتباه بوده،چون خودشون دنیال عشق رفتن.نباید  بگوییم "عشق را بیاب "و باید گفت:"بگذاریم عشق ما را بیابد".عشق فلسفه را خاموش می کند و عقل را خواب!عشق روح را بیدار می کند !و هستی را با ذات اصیل یگانه!عشق چیزی هست که آسان می آید و می ماند و نمی رود.عشق روح را و جسم را تغییر می دهد،آری حتی جسم را!کسی که عشق را پذیرفته این تغییرات را می بیند حتی در جسمش،چرا که روح خودش هم برایش عیان می شود.کاش انسان ها بدانند عشق که انقدر جذاب هست در کمین ما نشسته است اما این ما هم هستیم که می توانیم اجازه ورود دهیم یا نه!!!اگر اجازه دهیم آشفتگی از درونمان و حتی بیرون زندگیمان می رود!عشق برای ماچشم دیگر و گوش دیگر و بدن دیگر و فکر دیگر می آورد،عشق درد دارد حتی لحظه وصال ولی زیباست!!!