عشق اصیل

تا چشم برافروختم در این عالم

از یک پدر و یک مادر

کم کم"من"را یافتم

تا چشم بستم و خاک گشتم

از هزاران پدر و مادر

کم کم"من" را باختم

در این مهلت کوتاه 

و این سیر کوتاهتر 

روح من،معنا داشت چو جسم من

بعد از آن

و رفتن أبدی ام 

روحم من،بی معنا شد چو جسم من

در شروعم

هزاران اصل بود و هزاران تر،نصب

بعد پایانم

ولی شدم بی کس!!

در تمام این بازی

هر چه در من بود و نبود

"حکم طبیعت"بود

به جز

آن ناشناس، آشنا

که در فال من 

آسان نبود!