عشق اصیل

در تمام هیاهوی زندگی ام

سکوت فریاد می زند

سکوت

نه دلیل  ندانستنم هست

و نه نشانه ای برایم 

از ناشناخته ها!

سکوت

شاید تصویری از 

پایان خوش خیالی هاست

پشت تمام تلاطم بودنم

سکوت زندگی می کند

سکوت 

جسمم را روح می خواند

و روح را جسمم!!

و در نهایت به تمامش 

یک روز پایان می دهد

سکوت

غم نیست!

شادی نیست!

سکوت

معنا

و بی معنایی، نیست!

سکوت

همان سخنیست  

که ازش آموختم 

"سرنوشت هر چیز و هر کس

همانند گلیست 

که در بهار رویید

و جایی در پاییز پایان یافت"

پایانی به تمام معنا!